متنبه

کلمه "متنبه" در زبان فارسی به معنای کسی است که بیدار شده و به خود آمده است. این کلمه به عنوان یک صفت برای توصیف حالتی از فرد به کار می‌رود که از خواب غفلت بیدار شده و به واقعیت‌ها توجه و آگاهی پیدا کرده است.

قواعد نگارش و استفاده:

1. املا: کلمه "متنبه" به همین شکل نوشته می‌شود و مانند تمام کلمات فارسی باید بدون خطای املایی به کار رود.

2. نحوه استفاده:

   • "متنبه" معمولاً در جملات توصیفی یا تحلیلی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "او بعد از مدتی تفکر متنبه شد و تصمیم درستی گرفت."

3. قید و صفت: این کلمه به عنوان صفت می‌تواند به همراه اسم‌ها بیاید: "شخص متنبه" یا "فرد متنبه".

4. تطابق با جنس و عدد: در استفاده از این کلمه، به جنس و عدد اسم‌هایی که به آن صفت داده می‌شوند توجه کنید. به عنوان مثال: "دانش‌آموز متنبه" برای مذکر و "دانش‌آموز متنبه" برای مؤنث بدون تغییر است.

5. جایگاه کلمه: در جملات فارسی، صفت معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد: "فرد متنبه".

با توجه به این نکات، می‌توانید از "متنبه" به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. پس از شنیدن نصیحت دوستانش، بی‌درنگ متنبه شد و تصمیم گرفت به زندگی‌اش نظم بیشتری بدهد.
2. هنگامی که او به اشتباهات گذشته‌اش فکر کرد، احساس کرد که باید متنبه شود و تغییرات اساسی در رفتار خود ایجاد کند.
3. دیدن موفقیت‌های دیگران باعث شد تا او متنبه شود و انگیزه لازم را برای بهبود خود پیدا کند.