مجمر

کلمه "مجمر" در زبان فارسی به معنای محلی است که برای تهیه و نگهداری آتش و زغال استفاده می‌شود و در بعضی منابع به کار می‌رود. اما برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، چند نکته قواعد فارسی و نگارشی را باید در نظر گرفت:

1. املا: املای صحیح کلمه "مجمر" باید به همین صورت نوشته شود. در برخی از نوشته‌ها ممکن است به اشتباه املای دیگری از آن به کار رود، اما "مجمر" صحیح است.

2. جنس کلمه: "مجمر" یک اسم است و به عنوان اسم می‌توان از آن در جملات مختلف استفاده کرد. مثلاً در جمله‌ای مانند: "در این باغ یک مجمر برای تهیه زغال وجود دارد."

3. معنای کلمه: قبل از استفاده از کلمه "مجمر" در متنی، بهتر است با معنی و مفهوم آن آشنا باشید تا به درستی در متن نشانه‌گذاری و به کار رود.

4. ترکیب‌های کلامی: می‌توانید از "مجمر" در ترکیب‌ها و جملات مختلف استفاده کنید. برای مثال: "مجمر قدیمی در کنار درختان باغ قرار دارد."

5. قابل جمع شدن: اگر نیاز به جمع بستن این کلمه باشد، می‌توان به شکل "مجمرها" از آن استفاده کرد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "مجمر" به طور صحیح و موثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. در گوشه‌ای از محوطه باغ، مجمر قدیمی هنوز آتش‌اش را از زمان‌های دور نگه داشته است.
2. هنگام برگزاری مراسم سنتی، مجمر را با هیزم‌های خوش‌بو پر کردند تا عطر بخور در فضا پخش شود.
3. برای پخت نان محلی، بر روی مجمر آتش شعله‌ور، خمیرها را به آرامی می‌پزیم.