کلمه «ابتذال» در زبان فارسی به معنای بی‌ارزش یا معمولی بودن، و همچنین به معنای نازل بودن یا پست بودن به کار می‌رود. از نظر قواعد نگارشی و قواعد زبان فارسی، نکات زیر را می‌توان درباره این کلمه بیان کرد:

1. نحو و صرف:

   • «ابتذال» به عنوان اسم، به صورت مفرد و جمع به کار می‌رود. جمع آن «ابتذالات» است.
   • این کلمه می‌تواند به عنوان اسم فاعل در برخی جملات نیز مورد استفاده قرار گیرد.

2. شهرت دقیق نگارش:

   • این کلمه با حرف «ب» و بعد «ت» نوشته می‌شود و از حروف خاصی مانند «ذ» استفاده نمی‌کند.

3. استفاده در جملات:

   • این کلمه معمولاً در جملات توصیفی به کار می‌رود. به عنوان مثال: «این اثر هنری نشان‌دهنده ابتذال در هنر معاصر است.»

4. توجه به سیاق:

   • هنگام استفاده از این کلمه، توجه به سیاق مهم است. به ویژه در متون انتقادی یا ادبی، انتخاب کلمه «ابتذال» می‌تواند بار معنایی خاصی داشته باشد.
5. نکات زبانی:
   • این کلمه معمولاً به مضامین منفی یا انتقادی مرتبط است و در متون ادبی و انتقاد اجتماعی به وفور دیده می‌شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و به صورت مؤثری از کلمه «ابتذال» استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال از جمله‌هایی که از کلمه "ابتذال" استفاده شده است:

1. ادبیات در برخی آثار معاصر به سمت ابتذال رفته است و کمتر دیدگاه‌های عمیق و فلسفی را ارائه می‌دهد.

2. ابتذال فرهنگ عامه باعث شده تا هنرمندان خلاق به سختی بتوانند آثار خود را به جامعه معرفی کنند.

3. فیلم‌هایی که صرفاً به هدف جذب مخاطب ساخته می‌شوند، معمولاً به ابتذال منجر می‌شوند و کارکرد هنری خود را از دست می‌دهند.

4. ابتذال در تبلیغات می‌تواند تصویر نادرستی از برندها ایجاد کند و اعتماد مشتریان را کاهش دهد.

5. در نقد سیر توسعه موسیقی، باید به ابتذال‌هایی که در این عرصه به وجود آمده توجه کنیم.

امیدوارم این جملات مفید باشند!