مخفف‌ها در زبان فارسی به کلمات یا عبارات کوتاه شده‌ای اطلاق می‌شوند که به منظور راحتی در نوشتار و گفتار استفاده می‌شوند. برای استفاده صحیح از مخفف‌ها، چند قاعده و نکته نگارشی وجود دارد:

1. نوشتن کامل در ابتدا: در ابتدا باید عبارت کامل را در متن معرفی کنید و در پرانتز، مخفف آن را ذکر کنید. به عنوان مثال: "سازمان بهداشت جهانی (WHO)".

2. خطای نگارشی: هنگام استفاده از مخفف، توجه داشته باشید که مختصر و مفید باشد و از اختصارات نادرست یا ناگفته پرهیز کنید.

3. استفاده صحیح از بزرگ و کوچک: معمولاً مخفف‌ها با حروف بزرگ نوشته می‌شوند، به‌ویژه هنگامی که به نام سازمان‌ها و نهادهای علمی اشاره دارند.

4. عدم تکرار: بعد از معرفی مخفف، می‌توانید تنها از آن استفاده کنید و نیاز به ذکر دوباره‌ی عبارت کامل نیست.

5. نکات خاص: در برخی موارد، مخفف‌ها ممکن است معنی متفاوتی داشته باشند. بنابراین باید در نظر داشت که مخفف در متن و زمینه‌اش به چه معناست.

6. قواعد نوشتاری: در نگارش فارسی، توجه به قواعد زبان و نگارش نیز ضروری است و باید مخفف‌ها بدون خطا و به صورت صحیح نوشته شوند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از مخفف‌ها به شکل مؤثری در نوشتار خود استفاده کنید.

1. در زبان فارسی، "دکتر" یک مخفف برای کلمه "پزشک" است که به‌طور عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
2. از مخفف‌های رایج در نوشتار علمی می‌توان به "م.م" به عنوان مخفف "مدیریت مالی" اشاره کرد.
3. بسیاری از دانش‌آموزان به جای نوشتن نام کامل مؤسسات آموزشی، از مخفف‌های آن‌ها در یادداشت‌های خود استفاده می‌کنند.