مرابحه

کلمه "مرابحه" در زبان فارسی به معنای نوعی قرارداد مالی است که در آن فروشنده و خریدار به توافق می‌رسند که قیمت کالا بر اساس هزینه آن و سود معینی تعیین شود. قواعد نگارشی و زبانی برای این کلمه به شرح زیر است:

1. نحوه نگارش: کلمه "مرابحه" به صورت کامل و بدون هیچ گونه تغییر یا ویرایشی نوشته می‌شود.

2. نکات اعرابی: این کلمه به عنوان اسم ایرانی وارد شده و معمولاً در جملات به کار می‌رود. بر اساس نقش آن در جمله، ممکن است اعراب‌گذاری شود:

   • مرابحه (مرفوع: فاعل)
   • مرابحه را (منصوب: مفعول)
   • مرابحه‌ای (مضاف)

3. استفاده در جمله: در جملات رسمی و غیررسمی به راحتی می‌توان از این واژه استفاده کرد. برای مثال: «قرارداد مرابحه یکی از روش‌های تأمین مالی در بانک‌های اسلامی است.»

4. معادل‌های فارسی: بسته به بافت جمله، می‌توان از کلمات مشابه دیگری نظیر "قرارداد تأمین مالی" یا "فروش با سود" به جای "مرابحه" استفاده کرد، اما در متون تخصصی مالی یا اسلامی به طور معمول همین واژه "مرابحه" به کار می‌رود.

5. سبک نوشتاری: در نوشته‌های علمی و اقتصادی باید از واژه "مرابحه" به طور دقیق استفاده شود و کاربرد آن در متون مالی، اقتصادی و اسلامی مورد توجه قرار گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "مرابحه" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

1. مرابحه یکی از روش‌های اسلامی تامین مالی است که در آن فروشنده هزینه‌های تمام شده کالا را به همراه سود مشخص به خریدار اعلام می‌کند.
2. در عقد مرابحه، بانک باید شفافیت لازم در قیمت‌گذاری و سود را رعایت کند تا مشتریان از شرایط قرارداد مطلع باشند.
3. با استفاده از سیستم مرابحه، مشتری می‌تواند کالای مورد نیاز خود را به صورت اقساطی و بدون دریافت وام بهره‌دار خریداری کند.