کلمه "مردانگی" از دو بخش تشکیل شده است: "مرد" و پسوند "انگی". در زبان فارسی، قواعدی برای استفاده و نگارش کلمات وجود دارد. در اینجا به برخی از نکات مرتبط با کلمه "مردانگی" اشاره می‌کنم:

1. ساختار کلمه:

   • "مرد" به معنای انسان مذکر است و "انگی" پسوندی است که به مفاهیم مربوط به خاصیت یا کیفیت اشاره دارد.
   • بنابراین "مردانگی" به معنای خصوصیات، ویژگی‌ها یا صفت‌های مربوط به مردان است.

2. استفاده در جملات:

   • کلمه "مردانگی" می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود. مثلاً: "مردانگی واقعی به معنای احترام به دیگران است."

3. نگارش صحیح:

   • در نگارش این کلمه به قواعد املایی توجه کنید. "مردانگی" باید با "ع" بی‌نقطه (عین) نوشته شود و بین حروف آن فاصله نباید باشد.

4. تفکیک واژه‌ها:

   • در نوشتار ادبی یا رسمی، اگر بخواهید به ویژگی‌های مردانگی و مقایسه آن با زنانگی بپردازید، دقت کنید که هر کلمه را در جای مناسب خود به کار ببرید.

5. قضایا و نکات مربوط به معنا:

   • "مردانگی" نه‌تنها به ویژگی‌های فیزیکی اشاره دارد، بلکه شامل ویژگی‌های اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی نیز می‌شود. توجه به این نکته در بحث‌های فلسفی و ادبی بسیار اهمیت دارد.
6. نکات نگارشی:
   • هنگام نوشتن متن‌های رسمی همچون مقالات یا داستان‌ها، به کارکرد درست "مردانگی" در بافتار جمله توجه کنید و سعی کنید از تکرار بی‌مورد اجتناب کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از واژه "مردانگی" در نوشتار خود استفاده کنید.

1. مردانگی واقعی فراتر از قدرت بدنی است و به احترام و صداقت در برخورد با دیگران بستگی دارد.
2. او همیشه به اصول مردانگی پایبند بود و در هر موقعیتی رفتار شایسته‌ای از خود نشان می‌داد.
3. مردانگی نه تنها به رفتارهای فیزیکی، بلکه به نوع نگرش و نگرانی فرد نسبت به جامعه نیز ارتباط دارد.