کلمه «مرغ شب‌آویز» به عنوان یک اسم مرکب در زبان فارسی به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی و فارسی مرتبط با این عبارت اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح:

   • کلمه «شب‌آویز» به صورت جدا از هم نوشته نمی‌شود و باید با حرف وصلی («-») نوشته شود. بنابراین، نوشتار صحیح این عبارت «مرغ شب‌آویز» است.

2. استفاده از ترکیب‌ها:

   • «مرغ» به معنای پرنده‌ای است که در زبان فارسی به طور خاص به مرغ بستر اشاره دارد، اما در این ترکیب به مفهوم دیگری نیز در معنای «پرنده‌ای که در شب به آواز می‌پردازد» تعبیر می‌شود.

3. نگارش صحیح:

   • در نگارش متون ادبی یا عمومی، بهتر است از قواعد نگارشی صحیح پیروی شود. به عنوان مثال، در مواردی که از این ترکیب در جملات استفاده می‌شود، باید به ایهام یا شیوایی متن توجه مثبت داشت.

4. معنی و مفهوم:

   • «مرغ شب‌آویز» به معنای پرنده‌ای است که در شب آواز می‌خواند، و می‌تواند به عنوان یک نماد شاعرانه در ادبیات فارسی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
5. نکات نگارشی:
   • وقتی از این عبارت در جملات استفاده می‌شود، باید توجه شود که نحوه‌ی چینش دیگر واژه‌ها در جمله و همچنین علائم نگارشی (نقطه، ویرگول و...) رعایت شود.

مثال: «در شب‌های آرام، صدای مرغ شب‌آویز به گوش می‌رسد.»

با توجه به این نکات، می‌توانید از این کلمه در نوشته‌های خود بهره ببرید.

1. در جشن شب یلدا، مرغ شب آویز به عنوان نماد زیبایی و خوش‌شانسی در خانه‌ها آویزان می‌شود.
2. مرغ شب آویز بر روی دیواره اتاق، جلوه‌ای دلنشین و شاعرانه به فضای شب بخشیده است.
3. زنان هنرمند با دقت و حوصله مرغ شب آویزها را با رنگ‌ها و الگوهای مختلف می‌دوزند تا زیبایی شب را دوچندان کنند.