مروی

کلمه "مروی" یکی از اصطلاحات در زبان فارسی است که به معنای "آنچه که روایت شده" یا "آنچه که نقل شده" به کار می‌رود. این کلمه معمولاً در متون ادبی، دینی و تاریخی استفاده می‌شود.

نکات نگارشی و قواعد مرتبط با "مروی":

1. نحو و ساختار کلمه:

   • "مروی" از ریشه "روا" و به شکل ماضی مجهول است که به معنای "نقل شده" است. این کلمه به نوعی از کلمات مصدر و یا صفت مفعولی محسوب می‌شود.

2. استفاده در جملات:

   • می‌توان "مروی" را در جملات به کار برد، مثلاً:
     • "در کتاب‌های تاریخی، مطالب مروی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند."
     • "این حدیث مروی است و قابل اعتماد است."

3. نکات زبانی:

   • "مروی" معمولاً به عنوان صفت یا صفت مفعولی استفاده می‌شود و می‌تواند با اسم‌های مختلفی ترکیب شود.

4. انتخاب واژه مناسب:

   • در متون رسمی یا علمی، بهتر است از "مروی" در جاهایی استفاده کنیم که به بیان ارجاعات و نقل‌قول‌ها مربوط باشد.
5. راستای نگارشی:
   • در نوشته‌های رسمی نگارش باید به صورت صحیح و بدون اشتباهات نگارشی باشد؛ به عنوان مثال: در جملات باید از علامت‌های نگارشی به درستی استفاده شود و جایگاه "مروی" درست انتخاب شود.

در استفاده از "مروی"، توجه به بافت متن و مفهوم جمله اهمیت دارد تا پیام به درستی منتقل شود.

1. مروی از کوه‌های بلند، منظره‌ای زیبا از دره را به نمایش می‌گذارد.
2. در ادبیات فارسی، در برخی اشعار، به زیبایی‌های مروی طبیعت اشاره شده است.
3. هنگام سفر به شمال، مروی از جنگل‌های سرسبز و دریاچه‌های آرام روح تازه‌ای به من داد.