مسئله دار

کلمه "مسئله دار" به معنای "دارای مسئله" یا "مشکل‌دار" است و در زبان فارسی به دو صورت مختلف می‌تواند نوشته و استفاده شود:

1. مسئله‌دار: در این حالت، "مسئله" و "دار" به هم چسبیده و به صورت یک کلمه نوشته می‌شود. این شکل معمول و رایج‌تر است و در متون رسمی و غیررسمی کاربرد بیشتری دارد.

2. مسئله دار: در این حالت، "مسئله" و "دار" به صورت جدا نوشته می‌شوند. این شکل کمتر متداول است و ممکن است در برخی از متون غیررسمی یا گویش‌های خاص دیده شود.

از نظر نگارشی، استفاده از شکل اول (مسئله‌دار) صحیح‌تر و استانداردتر است.

نکات مربوط به استفاده:

• این کلمه معمولاً به عنوان صفت برای توصیف یک فرد، موضوع یا مسئله‌ای که دارای مشکلات یا چالش‌هایی است، به کار می‌رود.
• در جملات، باید دقت شود که این صفت با واژه‌هایی که توصیف می‌کند، از نظر صرف و نحو هماهنگی داشته باشد.

مثال:

• "این پروژه مسئله‌دار است و نیاز به بررسی بیشتری دارد."

1. او به دلیل اینکه رفتارهای نامناسبی داشت، مورد قضاوت دیگران قرار گرفت و به عنوان یک فرد مسئله‌دار شناخته شد.
2. در محیط کار، مدیران باید به همکارانی که ممکن است مسئله‌دار باشند، کمک کرده و از آن‌ها حمایت کنند.
3. وقتی در کلاس درس بحثی چالشی پیش می‌آید، برخی دانش‌آموزان به‌طور ناخواسته به نظر مسئله‌دار می‌آیند.