مستأصل

کلمه "مستأصل" در زبان فارسی به معنای "از ریشه برکنده" یا "نابود شده" است و در متون ادبی و رسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. املا: کلمه "مستأصل" باید با همزه نوشته شود. همزه در ابتدای کلمه قرار دارد و نشان‌دهنده تلفظ درست آن است.

2. گروه زبانی: "مستأصل" از نظر دستوری یک صفت است و معمولاً برای توصیف حالتی منفی یا دشوار به کار می‌رود. آن را می‌توان در جملات توصیفی استفاده کرد.

3. فعل متقارن: می‌توانید از "مستأصل" به عنوان صفت برای توصیف حالت یک شخص یا چیز دیگر استفاده کنید. مثلا: "او در این وضعیت مستأصل به نظر می‌رسید."

4. سیاق استفاده: این کلمه بیشتر در متونی با موضوعات جدی، ادبی یا فلسفی کاربرد دارد. لذا در نگارش‌های غیررسمی یا محاوره‌ای کمتر استفاده می‌شود.

5. قرابت معنایی: کلماتی چون "نابود"، "منقرض"، "محو" و "از ریشه برکن" می‌توانند معانی نزدیک به "مستأصل" داشته باشند، ولی هر یک بار معنایی مخصوص به خود را دارند.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "مستأصل" را به درستی در نوشته‌ها و مکالمات خود به کار ببرید.

1. پس از سال‌ها تلاش برای درمان بیماری‌اش، پزشکان او را مستأصل و ناامید کردند.
2. در مواجهه با مشکلات مالی، او احساس مستأصلی می‌کرد و نمی‌دانست چگونه از این وضعیت خارج شود.
3. بحران آب و هوا باعث شد بسیاری از کشاورزان مستأصل شوند و به فکر تغییر شغل بیفتند.