مسترجع

کلمه "مسترجع" (به معنای مرجع یا منبعی که به آن ارجاع داده می‌شود) در فارسی به طور خاص در متون علمی و حقوقی کاربرد دارد. قواعد نگارشی و صرفی مرتبط با این واژه به شرح زیر است:

1. علامت‌گذاری و نگارش:

   • در متون رسمی و علمی، این کلمه باید به درستی و بدون اشتباه تایپی نوشته شود. استفاده از علائم نگارشی صحیح قبل و بعد از آن نیز مهم است.

2. جنس و تعداد:

   • "مسترجع" یک اسم است که به طور معمول به صورت مفرد استفاده می‌شود، اما می‌توانید از "مسترجعات" برای اشاره به چندین مرجع استفاده کنید.

3. هم‌خوانی با سایر عناصر جمله:

   • این کلمه ممکن است به عنوان یک اسم خاص در زبان فارسی مورد استفاده قرار بگیرد، بنابراین باید به نوع و ساختار جمله دقت کرد.

4. کاربرد در متون علمی:

   • استفاده از "مسترجع" در متنی که نیاز به ارجاع به منابع دارد، باید به گونه‌ای باشد که رابطه واضحی بین مستندات و "مسترجع" برقرار شود.
5. تحریر رسمی:
   • در نگارش‌های رسمی، به ویژه در مقالات پژوهشی یا متون حقوقی، رعایت ساختارهای ولهارتی و قواعد نگارشی از اهمیت بالایی برخوردار است.

استفاده صحیح از این کلمه می‌تواند به دقت و اعتبار متنی که می‌نویسید کمک کند.

1. پس از جستجوی فراوان، مسترجع به محل گمشده خود بازگشت و خوشحالی‌اش را ابراز کرد.
2. در یک حادثه ناگهانی، همه مدارک مسترجع شد و ما مجبور شدیم دوباره آن‌ها را بازسازی کنیم.
3. او با تلاش و کوشش فراوان موفق شد مسترجع را که سال‌ها پیش گم کرده بود، پیدا کند.