مسترضع

کلمه «مسترضع» به معنای شخصی است که در حال مستضعف بودن یا در وضعیت ضعف و ناتوانی قرار دارد. از آن جایی که این کلمه به صورت ساخته شده از ریشه «رضع» به معنای ضعف و ناتوانی است، می‌توان نکات زیر را برای استفاده صحیح از آن در نگارش در نظر گرفت:

1. دقت در معنا: پیش از استفاده از واژه «مسترضع»، مطمئن شوید که با معنای آن آشنا هستید و در متن شما مناسب است.

2. استفاده در جملات: برای استفاده مناسب از این کلمه، به ساختار جملات دقت کنید. به عنوان مثال:

   • «این گروه از مردم به عنوان مسترضع شناخته می‌شوند.»

3. نکات نگارشی:

   • واژه مسترضع باید به درستی نوشته شود و دقت در املای آن مهم است.
   • قبل از این کلمه ممکن است نیاز به آوردن حرف تعریف «یک» یا «این» باشد تا جمله معنادار باشد: «یک مسترضع»، «این مسترضع».

4. برخی مترادف‌ها و نزدیک‌معنی‌ها: می‌توان از واژه‌هایی مانند «ناتوان»، «قریب» و «ضعیف» به عنوان مترادف‌های این کلمه در متن استفاده کرد.

5. زبان ادب و احترام: هنگام استفاده از کلمات مرتبط با وضعیت اجتماعی و اقتصادی افراد، به زبان ادب و احترام توجه داشته باشید.

همواره در نوشتن، سعی کنید از زبانی ساده و قابل فهم استفاده کنید تا پیام شما به خوبی منتقل شود.

1. در جلسه‌ی امروز، موضوع مسترضع به‌عنوان یکی از چالش‌های جدی در طراحی برنامه‌های توسعه‌ای مطرح شد.
2. برای رسیدن به یک راه‌حل مؤثر، باید به نیازهای مسترضع جامعه بیشتر توجه کنیم.
3. بررسی وضعیت مسترضع در مناطق مختلف کشور حاکی از نیاز به تغییرات بنیادی در سیاست‌های اقتصادی است.