مضروب

کلمه "مضروب" یک صفت در زبان فارسی است که به معنای "زخمی" یا "آسیب‌دیده" به کار می‌رود و معمولاً در زمینه‌های حقوقی، پزشکی و ادبیات استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و صرفی مرتبط با کلمه "مضروب" اشاره می‌شود:

1. قواعد املایی:

   • کلمه "مضروب" از ریشه فعل "ضرب" (به معنای زدن یا ضربه زدن) مشتق شده است و به‌درستی به صورت "مضروب" نوشته می‌شود.

2. مشتقات و صرف:

   • "مضروب" می‌تواند در قالب‌های مختلف استفاده شود، مثلاً مضروب (کسی که ضربه خورده)، مضروبان (جمع مضروب) و مضروبی (نوعی صفت برای توصیف حالت).

3. نحوه استفاده در جملات:

   • "او مضروب شده است و به بیمارستان منتقل گردید."
   • "در این حادثه، افراد مضروب نیاز به مراقبت پزشکی دارند."

4. قواعد ترکیب:

   • کلمه "مضروب" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود تا عبارات جدید بسازد، مانند "مضروب به ضربه"، "مضروب در حادثه" و غیره.
5. استفاده در متون رسمی و ادبی:
   • در متون حقوقی و پزشکی، "مضروب" به‌طور رسمی برای اشاره به افرادی که آسیب دیده‌اند استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات می‌توان استفاده صحیح و موثری از کلمه "مضروب" در نگارش فارسی داشت.

1. در حادثه اخیر، چند نفر به عنوان مضروب شناسایی شدند و برای درمان به بیمارستان منتقل شدند.
2. وکیل مدافع سعی کرد ثابت کند که موکلش مضروب بوده و تحت فشار تصمیمات نادرستی گرفته است.
3. در پرونده جنایی، آثار مضروب بر روی بدن قربانی نشان‌دهنده شدت ضربات وارده بود.