مغایرت

کلمه "مغایرت" در زبان فارسی به معنای تضاد یا تناقض است. در نگارش و استفاده از این کلمه، می‌توان به چند نکته توجه کرد:

1. جایگاه کلمه: "مغایرت" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به عنوان فاعل یا مفعول قرار گیرد. مثلاً:

   • "مغایرت میان دو اصل وجود دارد."
   • "ما باید مغایرت‌ها را شناسایی کنیم."

2. حروف اضافه: در جملات می‌توان از حروف اضافه مختلف برای ارتباط دادن "مغایرت" با سایر بخش‌های جمله استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • "مغایرت بین دو قانون."
   • "مغایرت در نظریات مختلف."

3. تطبیق با قواعد دستوری: مانند سایر اسم‌ها، "مغایرت" باید با قواعد دستوری تعامل کند. مثلاً:

   • "مغایرت‌ها" (جمع)
   • "مغایرتی" (نسبت)

4. استفاده از هم‌معنی‌ها و متضادها: در نثر و نگارش می‌توان از هم‌معنی‌ها و متضادهای این کلمه برای غنی‌سازی متن استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • در کنار "مغایرت" می‌توان از واژگان مشابهی چون "تضاد"، "تعارض" و یا "تناقض" استفاده کرد.
5. نکات نگارشی: مانند سایر کلمات، "مغایرت" نیز باید در جملات به درستی و با توجه به ساختار کلی متن به کار رود.

با رعایت این نکات، می‌توان به طور مؤثری از کلمه "مغایرت" در نوشته‌ها و گفتارهای خود استفاده کرد.

1. در بررسی گزارش مالی، مغایرت‌هایی بین موجودی کالاها و ثبت‌های حسابداری مشاهده شد.
2. تصمیم جدید مدیریت شرکت با سیاست‌های گذشته آن مغایرت دارد و نیاز به بازنگری دارد.
3. او به دلیل مغایرت در اطلاعات ارائه‌شده، نتوانست از پروژه دفاع کند.