ملاهی

کلمه "ملاهی" در فارسی به معنای معلم یا ملا است و در متون علمی و ادبی به عنوان صفت برای افرادی که در زمینه‌های دینی یا علمی تدریس می‌کنند، استفاده می‌شود. در مورد قواعد نگارشی این کلمه، نکات زیر را می‌توان اشاره کرد:

1. نحو و صرف: "ملاهی" به عنوان اسم معرفه یا نکره ممکن است به کار رود. به عنوان مثال:

   • "ملاهی در کلاس حضور داشت."
   • "یک ملاهی خوب می‌تواند تأثیر زیادی بر یادگیری دانش‌آموزان بگذارد."

2. تایپ و نوشتار: هنگام نوشتن این کلمه، حتماً باید از حروف فارسی استفاده کرد و از نگارش آن به زبان‌های دیگر یا از طریق حروف لاتین خودداری کرد.

3. استفاده در جملات: "ملاهی" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا در حالت‌های مختلف به کار رود. به عنوان مثال:

   • "ملاهی به تدریس زبان فارسی مشغول است." (فاعل)
   • "دانش‌آموزان از درس ملاهی لذت می‌برند." (مفعول)

4. نکات تلفظ: این کلمه به صورت "مَلّاهی" تلفظ می‌شود و توجه به لحن و کشش حروف در هنگام بیان آن مهم است.

5. فارسی‌نویسی: در متون ادبی و رسمی توجه به استفاده صحیح از کلمه و ساختار جملات نیز مهم است.

با رعایت این نکات می‌توانید کلمه "ملاهی" را به درستی در متون خود استفاده کنید.

1. ملاهی با صدای خوشش همیشه در محفل‌های دوستانه جلب توجه می‌کند.
2. در فصل بهار، ملاهی‌های خوشبخت به باغچه‌ها پرواز کرده و شادی را به همراه می‌آورند.
3. داستان زندگی ملاهی‌های محلی همیشه الهام‌بخش هنرمندان و شاعران بوده است.