نابالغ

در زبان فارسی، کلمه "نابالغ" به معنای کسی است که به سن یا سطح رشد لازم برای رسیدن به بلوغ نرسیده باشد. در استفاده از این کلمه و نگارش آن، اصول و قواعد خاصی وجود دارد که شامل موارد زیر می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: در نگارش کلمه "نابالغ" نیازی به نقطه‌گذاری خاصی نیست. این کلمه ساده و بدون نقاط نوشته می‌شود.

2. قید و صفت: "نابالغ" معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود، برای توصیف کودک یا فردی که بالغ نشده است. می‌توان آن را با اسم‌هایی مانند "کودک"، "نوجوان" و غیره ترکیب کرد:

   • "کودک نابالغ"
   • "نوجوان نابالغ"

3. ضد و نقیض: این کلمه در مقابل "بالغ" قرار دارد و در مواردی که بخواهید از این دو کلمه در یک جمله استفاده کنید، می‌توانید از عبارات مقایسه‌ای استفاده کنید:

   • "کسی که نابالغ است، هنوز به مرحله بلوغ نرسییده است."

4. استفاده در جملات: هنگام استفاده از "نابالغ" در جملات باید توجه شود که با زمینه و موضوع جملات همخوانی داشته باشد:

   • "مسئولیت‌های بزرگ به افراد نابالغ واگذار نمی‌شود."
   • "نابالغ بودن همراه با رشد و یادگیری است."
5. توجه به لحن و فضای نگارش: هنگام نوشتن متنی که به موضوع نابالغ بودن اشاره دارد، باید به لحن و فضای بیانی توجه شود تا مفهوم به درستی منتقل شود. به ویژه اگر در زمینه روانشناسی یا اجتماعی صحبت می‌کنید، استفاده از این کلمه باید با احتیاط بیشتری همراه باشد.

توجه به این نکات به درک بهتر و استفاده صحیح از کلمه "نابالغ" کمک می‌کند.

1. او به دلیل نداشتن تجربه کافی در مورد تصمیمات مالی، هنوز نابالغ به نظر می‌رسید.
2. رفتار نابالغانه‌اش در موقعیت‌های جدی همیشه باعث تعجب دوستانش می‌شد.
3. با وجود سن بالایش، برخی از تصمیمات او نشان‌دهنده‌ی یک روحیه‌ی نابالغ بود.