نادره

کلمه "نادره" در زبان فارسی به عنوان یک اسم مؤنث به معنای "کسی که نادر یا کمیاب است" استفاده می‌شود. در اینجا به چند نکته نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: وقتی "نادره" در ابتدای جمله قرار گیرد، حرف اول آن باید با حرف بزرگ نوشته شود. مثلا: "نادره همیشه در جمع‌ها حاضر است."

2. جمع: اگر بخواهید این اسم را جمع ببندید، می‌توانید از "نادرگان" یا "نادره‌ها" استفاده کنید.

3. مضاف و مضاف‌الیه: برای استفاده از "نادره" در ترکیبات، باید توجه کنید که در ترکیب مضاف و مضاف‌الیه، ساختار صحیح حفظ شود. به عنوان مثال: "کتاب نادره‌ها".

4. ضمائر: در جملاتی که به "نادره" ارجاع داده می‌شود، می‌توان از ضمائر مؤنث (مثل او، ایشان) استفاده کرد.

5. آوازی: در گفتار عامیانه، برخی افراد ممکن است "نادره" را به صورت محاوره‌ای تلفظ کنند. اما در نوشتار رسمی باید به تلفظ استاندارد "نادره" توجه کرد.

6. نوشته‌های ادبی: در آثار ادبی، "نادره" ممکن است به عنوان نمادی از زیبایی یا خاص بودن به کار رود. در این موارد، زبان و سبک نگارش ممکن است متفاوت باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به شیوه‌ای صحیح و زیبا از کلمه "نادره" در نوشته‌ها و گفت‌وگوها بهره ببرید.

1. نادره همیشه در محافل هنری حضور دارد و با آثارش همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
2. داستان نادره به عنوان یک زن قوی و مستقل در جامعه‌ای سنتی، الهام‌بخش بسیاری از جوانان است.
3. در آن روز بارانی، نادره تصمیم گرفت به کتابخانه برود و کتاب مورد علاقه‌اش را پیدا کند.