نجیب

کلمه “نجیب” در زبان فارسی به معنای افراد با شخصیت، با اخلاق و با شرافت است. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر را مد نظر قرار دهید:

1. نقطه‌گذاری: وقتی کلمه را در جملات به کار می‌برید، از نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید. به‌عنوان مثال:

   • «او یک فرد نجیب است.»

2. نحوه‌ی استفاده در جملات: برای توصیف افراد یا ویژگی‌های آن‌ها می‌توانید از این کلمه استفاده کنید:

   • «نجابت او مثال‌زدنی است.»

3. جمع بستن: اگر بخواهید برای جمع این کلمه استفاده کنید، به شکل "نجیب‌ها" می‌توانید اشاره کنید.

   • «نجیب‌ها باید همنشین یکدیگر باشند.»

4. رابطه‌ی واژگانی: این کلمه می‌تواند به شکل‌های مختلف در جملات به کار رود، به‌عنوان مثال:

   • «نجیب‌زاده» برای اشاره به فردی با شخصیت نجیب که از خانواده‌ای با تاریخ‌دار و معتبر آمده است.

5. توجه به هم‌نشینی: در جمله‌سازی، دقت کنید که کلمه "نجیب" به درستی با صفت‌ها یا قیدهای دیگر همراه شود:

   • «او دارای اخلاق نجیب و رفتار محترمانه‌ای است.»
6. کاربرد در ادبیات: این کلمه اغلب در ادبیات و متون رسمی و شعر به کار می‌رود و می‌تواند به غنای متن کمک کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "نجیب" را به طور صحیح و مؤثر در نوشته‌های خود به کار ببرید.

1. او یک انسان نجیب و سخاوتمند است که همیشه به دیگران کمک می‌کند.
2. رفتارهای نجیب او در محل کار باعث شد تا همه او را دوست داشته باشند.
3. نجابت در شخصیت او باعث جلب احترام و محبت دیگران شد.