نزد

کلمه "نزد" در زبان فارسی به معنای "کنار" یا "نزدیک" است و بیشتر در اشعار و نثرهای رسمی و ادبی استفاده می‌شود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی در مورد این کلمه اشاره می‌شود:

1. استفاده در جملات:

   • "نزد" معمولاً به عنوان حرف جر در جملات استفاده می‌شود، مثلاً: "او نزد معلم خود درس می‌خواند."

2. نکتهٔ ساختاری:

   • "نزد" معمولاً به همراه اسم خاص یا نهاد می‌آید و نشان‌دهنده‌ی نزدیکی یا ارتباطی است که بین دو طرف وجود دارد.

3. نحو:

   • "نزد" می‌تواند به عنوان حروف اضافه همراه با مفعول قرار گیرد. به عنوان مثال: "این نامه نزد من است."

4. نکات معنایی:

   • "نزد" می‌تواند به معنای نزدیکی فیزیکی یا نزدیکی اجتماعی/معنوی نیز به کار رود. به عنوان مثال: "شما نزد من محبوب هستید."

5. جایگزینی:

   • در زبان محاوره‌ای، به جای "نزد" ممکن است از واژه‌هایی مانند "کنار" یا "نزدیک" استفاده شود، اما در نوشتار رسمی و ادبی بهتر است از "نزد" استفاده شود.
6. نحوه نگارش:
   • "نزد" به‌صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته می‌شود و به هیچ عنوان نباید به‌صورت جداگانه نوشته شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه "نزد" در متون و نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. من هر روز صبح نزد معلمم می‌روم تا درس‌هایم را بهتر از قبل یاد بگیرم.
2. او نزد دوستانش همیشه شاد و خوشحال به نظر می‌رسد.
3. هنگام غروب، ما نزد دریا نشستیم و غروب آفتاب را تماشا کردیم.