کلمه "نشأ" به معنای "رشد کردن" یا "پرورش یافتن" است و از لحاظ نگارشی و قواعد فارسی نکات زیر قابل توجه است:

1. نویسه‌نگاری:

   • "نشأ" به صورت "نشأ" نوشته می‌شود و به عنوان یک فعل، از ریشه "نشاء" مشتق شده است.

2. کاربرد در جملات:

   • این کلمه معمولاً به عنوان یک فعل در جملات استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "او در یک خانواده فرهنگی نشأ یافت."
   • همچنین می‌توان از آن به عنوان صفت استفاده کرد. مثلاً: "این کتاب دربارهٔ نشأ و نمو انسان است."

3. قواعد صرفی:

   • این کلمه در زمان‌های مختلف (ماضی، مضارع، و ...) به شکل‌های گوناگون صرف می‌شود. به عنوان مثال: "او نشأ یافت" (گذشته)، "او نشأ می‌یابد" (حال)، "او نشأ خواهد یافت" (آینده).

4. نوع کلمه:

   • "نشأ" به عنوان فعل و در موقعیت‌های مختلف می‌تواند به اسم یا صفت تبدیل شود، بنا بر سیاق جمله.
5. نکات نگارشی:
   • استفاده از کلمه‌ "نشأ" باید با توجه به ساختار جمله و مفهوم کلی آن انجام گیرد تا از نظر معنایی به درستی بیان شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به نحو احسن از کلمه "نشأ" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

1. نشأ این کودک در یک خانواده فرهنگی و هنری، از سنین پایین به هنر علاقه‌مند شد.
2. در این پژوهش، تأثیر محیط اجتماعی بر نشأ شخصیت افراد بررسی شده است.
3. نشأ من از دوران کودکی در یک شهر کوچک، تجربیات فراوانی را برایم به ارمغان آورد.