نصرت

کلمه "نصرت" در زبان فارسی به معنای یاری و کمک آمده است و در متون دینی و ادبی کاربردهای زیادی دارد. در ادامه به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش: کلمه "نصرت" به صورت صحیح با "ص" نوشته می‌شود و به صورت "نصر" نیز به کار می‌رود، ولی معنای این دو کلمه در زبان عربی متفاوت است.

2. استفاده در جملات: وقتی از کلمه "نصرت" در جملات استفاده می‌کنید، معمولاً با فعل‌هایی مانند "به دست آوردن"، "القا کردن" و "طلب کردن" همراه است.

   • مثال: "اللہ نصرت خود را بر مؤمنان نازل کرد."

3. مفرد و جمع: "نصرت" یک اسم مفرد است و جمع آن "نصرات" یا "نصرت‌ها" می‌تواند باشد.

4. معانی دیگر: در برخی متون، کلمه "نصرت" به عنوان صفتی برای توصیف ویژگی‌های خاص نیز به کار می‌رود.

5. تلفظ: در تلفظ این کلمه، باید به سکون "ص" و تاکید بر "ن" دقت کرد.

استفاده از "نصرت" در نگارش‌های دینی، ادبی و تاریخی بسیار رایج است و به خوبی در متون فارسی وابسته به قرآن و احادیث به چشم می‌خورد.

1. نصرت همیشه در زمان‌های سخت، من را حمایت کرد و به من انگیزه داد.
2. با دعای خیر والدین، نصرت الهی همیشه همراه من بوده است.
3. موفقیت‌های ما نتیجه‌ی نصرتی است که از همدیگر دریافت کرده‌ایم.