کلمه "نفریدن" به معنای "بیزار بودن" یا "نفرت داشتن" در زبان فارسی است. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه باید به نکات زیر توجه کرد:

1. افعال و صرف آن‌ها: "نفریدن" یک فعل است و مانند سایر افعال در ترکیب‌ها و جملات باید به صورت صحیح صرف شود. مثلاً:

   • من نفریدم.
   • تو نفریدی.
   • او نفرید.

2. نکات نگارشی: در نوشتن متن‌های ادبی و رسمی، توجه به شیوه نگارش و انتخاب واژه مناسب حائز اهمیت است. واژه "نفریدن" در متون رسمی یا ادبی ممکن است کمتر استفاده شود و به جای آن از کلماتی مانند "بیزار بودن" یا "تنفر داشتن" استفاده گردد.

3. جایگزینی با واژگان دیگر: در مواردی که بخواهیم تنوعی در متن ایجاد کنیم، می‌توان به جای "نفریدن" از معانی و هم‌معانی آن استفاده کرد. در بعضی موارد، به کار بردن کلمات هم‌خانواده مانند "نفرت" نیز مناسب است.

4. استفاده در جملات: این فعل را باید در جملات به گونه‌ای استفاده کرد که معنی آن به وضوح منتقل شود. مثال‌ها:
   • "من از دروغ و نفاق نفریدن دارم."
   • "بسیاری از مردم از بی‌عدالتی نفریدن می‌کنند."

با رعایت این نکات، می‌توان نوشتار خود را در استفاده از کلمه "نفریدن" بهبود بخشید.

1. زندگی در کنار افرادی که با آنها نفریدن داریم، ما را شادتر می‌کند.
2. او هرگز نتوانست با رفتارهای ناپسند دوستی که نفریدن کرد، کنار بیاید.
3. در زمان‌هایی که احساس نفریدن و تنهایی می‌کنیم، بهتر است به دوستان نزدیک‌مان نزدیک‌تر شویم.