نوآموز

کلمه "نوآموز" در زبان فارسی به معنای فردی است که در حال یادگیری یا آموختن چیزی جدید است. برای نوشتن و استفاده از این کلمه، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. نگارش صحیح: کلمه "نوآموز" باید به همین ترتیب و با حروف صحیح نوشته شود. از استفاده از حروف بزرگ بی‌جا خودداری کنید؛ مثلاً "نوآموز" صحیح است و "نوآموز" نادرست است.

2. تلفظ: این کلمه به صورت "نوآموز" تلفظ می‌شود. توجه کنید که "نو" و "آموز" باید به وضوح بیان شوند.

3. جایگاه در جمله: "نوآموز" می‌تواند به عنوان نام صفت برای توصیف فردی که در حال یادگیری است، مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • "این دانش‌آموز نوآموز در ریاضی است."
   • "مربیان باید به نیازهای نوآموزان توجه کنند."

4. صرف و نحو: "نوآموز" یک اسم است و می‌تواند با صفات و قیدهای مختلف به کار برود. مثلاً:

   • "نوآموز کنجکاو"
   • "نوآموز بااستعداد"
5. توجه به مفاهیم مرتبط: این کلمه معمولاً در زمینه‌های آموزشی، پرورشی و تربیتی استفاده می‌شود. به همین دلیل می‌توان آن را در متون مرتبط با آموزش و یادگیری مشاهده کرد.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و به طور موثر از کلمه "نوآموز" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. نوآموزان در کلاس درس با شور و شوق به یادگیری زبان انگلیسی می‌پرداختند.
2. معلم با توجه به نیازهای هر نوآموز، برنامه‌ریزی‌های ویژه‌ای انجام داد.
3. در دوره‌ی آموزشی جدید، نوآموزان با مهارت‌های پایه‌ای و ضروری آشنا می‌شوند.