کلمه "ناواجد" در زبان فارسی به معنای "شخصی که چیزی را ندارد" یا "کسی که در یک چیز کمبود دارد" به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. قالب نوشتاری: کلمه "ناواجد" همواره باید به صورت یک کلمه و بدون فاصله نوشته شود.

2. تلفظ: این واژه به صورت ناواجد /nāvājed/ خوانده می‌شود.

3. نقش دستوری: "ناواجد" می‌تواند به عنوان صفت یا اسم به کار رود. به عنوان مثال: "او یک فرد ناواجد در این زمینه است."

4. ترکیب‌ها: این کلمه ممکن است با واژه‌های دیگر ترکیب شود. مثلاً: "ناواجد علم"، "ناواجد امکانات"، و غیره.

5. استفاده مناسب: استفاده از این کلمه باید در جملات مناسب و با توجه به موضوع مورد نظر باشد. مثلاً در بحث‌های اجتماعی یا اقتصادی می‌توان به کمبودهای موجود اشاره کرد.

اگر سوال خاصی درباره این کلمه یا کاربردهای آن دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

البته! در اینجا سه جمله با کلمه "ناواجد" برای شما آورده‌ام:

1. نواجد به عنوان یک هنرمند جوان، توانسته است افکار نوین خود را در آثارش به نمایش بگذارد.
2. دانشجویان در نشست علمی به بحث درباره‌ی دستاوردهای نواجد در زمینه‌ی فناوری‌های نوین پرداختند.
3. تلاش‌های نواجد در بهبود کیفیت زندگی مردم منطقه، تحسین و حمایت جامعه را برانگیخته است.