کلمه "نواده" در زبان فارسی به معنای فرزند یا نسل بعدی یک شخص یا یک نژاد است. این کلمه از ریشه "نو" به معنای جدید و "اده" به معنای فرزند یا نسل تشکیل شده است. در استفاده از این کلمه، رعایت نکات نگارشی و قواعد زیر می‌تواند مفید باشد:

1. نقطه‌گذاری: اگر "نواده" در انتهای جمله قرار بگیرد، باید پس از آن نقطه قرار گیرد. به عنوان مثال:

   • او نواده‌ی معمار بزرگ است.

2. علامت تنوین: در مواقعی که "نواده" بعد از یک اسم و به عنوان صفت می‌آید، ممکن است نیاز به استفاده از علامت تنوین باشد، به ویژه در گفتارهای رسمی یا ادبی.

3. استفاده از پیوندها: هنگام بیان جملات با "نواده"، می‌توان از پیوندهای مختلف (و، اما، یا و...) برای ایجاد جملات پیچیده‌تر استفاده کرد:

   • او نواده‌ای با استعداد و پرتوان است.

4. جنسیت کلمه: "نواده" به صورت مذکر و مؤنث به کار می‌رود و بنابراین در جملات مختلف می‌توان به راحتی از آن استفاده کرد.

5. ترکیب با پیشوندها و پسوندها: این کلمه می‌تواند با پیشوندها و پسوندهای مختلف ترکیب شود تا معانی جدیدی ایجاد کند. مانند "نواده‌گی" که به معنای حالت یا ویژگی نواده بودن است.

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توان در نوشتار و گفتار به بهترین شکل از کلمه "نواده" استفاده کرد.

1. نواده‌ی او به عنوان یک دانشمند برجسته در زمینه‌ی فیزیک شناخته می‌شود.
2. هنگام بررسی درخت خانوادگی، متوجه شدم که نواده‌های قدیمی‌ام در تاریخ نقش‌های مهمی داشته‌اند.
3. او همیشه برای نواده‌هایش داستان‌های جذابی از زندگی‌اش تعریف می‌کند.