نوساز

کلمه "نوساز" در زبان فارسی به معنای چیزهایی است که تازه ساخته شده‌اند یا به تازگی ساخته شده‌اند. این کلمه به‌طور خاص در زمینه‌های معماری و ساختمان‌سازی به کار می‌رود.

قواعد نگارشی و فارسی برای "نوساز":

1. نوشتار:

   • "نوساز" به شکل صحیح باید نوشته شود و از جداکردن آن به صورت "نو ساز" خودداری کنید.

2. تلفظ:

   • در تلفظ این کلمه، حروف "ن" و "س" به‌طور واضح و مستقل ادا می‌شوند.

3. نوع کاربرد:

   • "نوساز" به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف خانه‌ها، ساختمان‌ها و دیگر سازه‌ها استفاده می‌شود.

4. جمع‌سازی:

   • برای جمع بستن "نوساز" می‌توان از "نوسازان" استفاده کرد (برای افراد یا ساختمان‌های نوساز).

5. ساختار جملات:

   • به عنوان مثال: "این آپارتمان یک ساختمان نوساز است."

6. استفاده از پیشوندها و پسوندها:

   • می‌توان پیشوندها و پسوندهای مختلفی به "نوساز" اضافه کرد، مانند "نوسازترین" یا "نوسازگاه" (هرچند این کلمه کمتر رایج است).
7. نکات مربوط به سبک و لحن:
   • در نوشتار رسمی و تحقیقی، بهتر است از این کلمه در زمینه‌های مرتبط با مهندسی و معماری استفاده شود.

با رعایت موارد فوق، می‌توانید از کلمه "نوساز" به درستی و به شکل موثری استفاده کنید.

1. خانه‌ی نوساز خانواده‌ی ما در حومه‌ی شهر قرار دارد و طراحی مدرنی دارد.
2. بسیاری از خریداران به دنبال آپارتمان‌های نوساز در مناطق مرکزی هستند.
3. بازسازی ولنگاری و ساخت واحدهای نوساز در این منطقه باعث افزایش ارزش املاک شده است.