نیم آستین

کلمه "نیم آستین" در زبان فارسی به معنای نوعی لباس بوده که آستین‌های آن تا نیمه بازو می‌آید. برای نگارش صحیح و استفاده مناسب از این کلمه، به چند مورد قواعد نگارشی و گرامری توجه کنید:

1. تلفظ و هجی: "نیم آستین" به‌صورت جداگانه و با حروف مشخص نوشته می‌شود. معمولاً در نوشتار به صورت "نیم‌آستین" نیز می‌توان آن را نوشت، که در این صورت به یک کلمه ترکیبی تبدیل می‌شود. اما بهتر است به شکل جدا استفاده شود.

2. تطابق با اسم: در جمله‌نویسی باید به مطابقت آن با اسم و صفت توجه کنید. مثلاً "کتاب نیم آستین" به درستی بیان شده است، اما در صورتی که به صفتی اشاره شود، مثلاً "نیم آستین زیبا"، استفاده از صفات باید بر اساس قواعد فارسی باشد.

3. حروف اضافه: اگر این کلمه در جملات با حروف اضافه یا ترکیب‌های دیگر استفاده می‌شود، باید به ساختار جمله توجه شود. مثلاً "لباس نیم آستین بر تن داشت" صحیح است.

4. سازگاری با فعل: اگر به عنوان فاعل یا مفعول در جمله استفاده می‌شود، فعل باید با آن همخوانی داشته باشد. مثلاً "او یک نیم آستین خرید" یا "این نیم آستین مناسب است".

با رعایت این نکات می‌توان از "نیم آستین" به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار فارسی استفاده کرد.

1. او در روز تابستانی یک تی‌شرت نیم آستین پوشیده بود که به شدت راحت به نظر می‌رسید.
2. برای مهمانی شب شیک، من یک پیراهن نیم آستین با طرح گلدار انتخاب کردم.
3. در فصل پاییز، معمولاً لباس‌های نیم آستین را با یک ژاکت سبک ترکیب می‌کنم.