کلمه "آتش پاره" در زبان فارسی یک ترکیب است که به معنای ذره یا تکه‌ای از آتش به کار می‌رود. برای نگه‌داری و استفاده صحیح از این کلمه، می‌توان به قواعد زیر توجه کرد:

1. جدایی یا ترکیب: در نوشتن، "آتش پاره" به عنوان یک ترکیب دو قسمتی نوشته می‌شود و باید بین دو کلمه فاصله وجود داشته باشد.

2. مورد استفاده: "آتش پاره" معمولاً در متون ادبی، اشعار و نثرهای توصیفی به کار می‌رود و می‌تواند مفهوم خاصی چون حرارت، شور و انرژی را منتقل کند.

3. نگارش صحیح: اطمینان حاصل کنید که واژه‌ها به درستی و با اعراب مناسب نوشته شوند. برای مثال:

   • آتشِ پاره (با حرف اضافه) برای تأکید بر ارتباط و وابستگی.
   • آتش پاره (بدون حرف اضافه) برای اشاره به مفهوم کلی.

4. استفاده در جملات: سعی کنید از کلمه در جملات مختلف استفاده کنید تا با بافت جمله و مقصود خود آشنا شوید. مثلاً:

   • "چشمانش مثل آتش پاره می‌درخشید."
   • "او آتش پاره‌ای بود که همه جا را گرم می‌کرد."
5. بدون تکرار بی‌مورد: اگر از کلمه در متن استفاده می‌کنید، به تکرار آن دقت کنید. سعی کنید از مترادف‌ها یا توصیف‌های دیگر برای ایجاد تنوع استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به خوبی از "آتش پاره" در نوشتار و گفتار خود بهره ببرید.

1. در شب سرد زمستانی، آتش پاره‌ای در کانون گرم کننده داخل خانه روشن کردیم و خانواده دور آن جمع شدند.
2. باد تندی وزید و آتش پاره‌ها را به سمت درختان خشک زد، که خطر آتش‌سوزی را به وجود آورد.
3. پسر کوچک با دقت به آتش پاره‌ای که در دست داشت، نگاه می‌کرد و نمی‌دانست چقدر خطرناک است.