واده

کلمه "وده" در زبان فارسی به معنای "توافق" یا "پیمان" است و به صورت "واده" نیز به کار می‌رود. نکات نگارشی و قواعد زبان فارسی برای این کلمه به شرح زیر است:

1. نوشتار صحیح: کلمه را باید به درستی و با رعایت قواعد املایی نوشت. "واده" همانطور که گفته شد، شکل صحیح این واژه است.

2. جایگاه کلمه در جمله: بسته به ساختار جمله می‌تواند به عنوان اسم به کار رود. به عنوان مثال: "آن‌ها بر سر واده‌ای به توافق رسیدند."

3. تلفظ صحیح: تلفظ صحیح واژه مهم است و باید به گونه‌ای تلفظ شود که مفهوم آن به درستی منتقل گردد.

4. استفاده از علائم نگارشی: در صورت استفاده در جملات طولانی‌تر، به علائم نگارشی نظیر کاما، نقطه و دیگر علائم دقت کنید.

5. نکات صرف و نحو: این کلمه می‌تواند به شکل‌های مختلفی در جملات به کار رود، مثل "واده‌ها" (جمع) یا "واده‌ای" (منسوب).

اگر سوال خاصی در مورد استفاده از این کلمه یا قوانین نگارشی دارید، لطفاً بفرمایید.

1. در روز عروسی، همه اعضای خانواده در واده جمع شدند تا جشن را با هم جشن بگیرند.
2. واده‌ای که از شهرهای مختلف به این مراسم آمده بودند، شادی و سرور خاصی را به جشن آوردند.
3. او در واده از دوستانش خواسته بود تا با دقت بیشتری به جشن بیفتند و به همدیگر کمک کنند.