کلمه "واهمه" در زبان فارسی به معنای ترس یا نگرانی بی‌دلیل است. در زیر به برخی نکات قواعدی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه "واهمه" به‌صورت "واهمه" نوشته می‌شود و نیازی به فاصله بین حروف ندارد.

2. جنس کلمه: "واهمه" یک اسم است و معمولاً به صورت مفرد استفاده می‌شود. برای جمع آن می‌توان از "واهمه‌ها" استفاده کرد.

3. کاربرد: به‌کارگیری "واهمه" معمولاً در جملاتی است که به احساس ترس، اضطراب یا نگرانی اشاره دارند. مثلاً:

   • "او همیشه از آینده واهمه دارد."
   • "نباید به واهمه‌هایم اجازه دهم که زندگی‌ام را تحت تاثیر قرار دهند."

4. نحوه صرف: "واهمه" به‌عنوان اسم دیگر صرف نمی‌شود، اما می‌توان از آن در جملات مختلف به‌صورت توضیحی استفاده کرد.

5. معانی نزدیک: معانی مشابه شامل ترس، نگرانی، اضطراب و هراس هستند. می‌توان از این کلمه در نوشتارهای ادبی و شاعرانه نیز بهره برد.

در استفاده از "واهمه"، بهتر است به زمینه و مفهوم جمله توجه کنید تا روانی و زیبایی متن حفظ شود.

1. او به خاطر امتحان پایان‌ترم خود واهمه داشت و شب‌ها نمی‌توانست به راحتی بخوابد.
2. واهمه از شکست باعث شد که او هرگز شجاعت بیان ایده‌هایش را پیدا نکند.
3. در دل همه‌ی ما واهمه‌ای از ناشناخته‌ها وجود دارد که ما را از پیشرفت بازمی‌دارد.