کلمه "واهی" به معنی بی‌اساس، نادرست یا بی‌اعتبار است و در نوشتار و گفتار فارسی به شکل‌های مختلفی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. در زیر به قواعد نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. املا: کلمه "واهی" به همین شکل نوشته می‌شود و نباید به اشتباه "واهیی" یا "وهایی" نوشته شود.

2. قید و صفت: "واهی" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف اسنادی، ادعاها، یا ایده‌های نادرست و بی‌اساس استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "این ادعا واهی است."

3. جنس و تعداد: "واهی" به شکل مؤنث است و در جمع به "واهی‌ها" تغییر می‌کند.

4. نشانه‌های نگارشی: در جملاتی که "واهی" به کار می‌رود، باید توجه داشت که به لحاظ نگارشی جملات به درستی ساختاربندی شوند. به عنوان مثال: "شهادت او واهی بود." یا "به نظر می‌رسد این نظریه واهی است."

5. استفاده در متون رسمی و ادبی: در متون رسمی و ادبی، می‌توان از این کلمه به عنوان وسیله‌ای برای بیان نظر خود درباره اطلاعات نادرست یا مبهم بهره برد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه "واهی" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. او همیشه به وعده‌های واهی دیگران اعتماد می‌کند و از واقعیت دور می‌شود.
2. داستان‌های واهی که در کتاب‌های قدیمی نوشته شده‌اند، تأثیر زیادی بر فرهنگ ما گذاشته‌اند.
3. به نظر می‌رسد که برخی از تبلیغات محصولات به‌دلیل نداشتن پایه و اساسی، تنها واهی هستند.