وساطت

کلمه "وساطت" در زبان فارسی به معنای میانجی‌گری و دلالت بر عمل یا ایستادن میان دو طرف برای حل مشکل یا توافق است. در مورد قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نحوه نوشتار: کلمه "وساطت" به صورت صحیح باید بدون فاصله و با "ت" آخر نوشته شود.

2. مخالف و مرادف:

   • مرادف: میانجی‌گری، دلالت.
   • مخالف: خصومت، دشمنی.

3. گستره کاربرد:

   • "وساطت" می‌تواند در متون حقوقی، اجتماعی، و ادبی به کار برود.
   • جملات نمونه: "او در وساطت بین دو طرف دعوا موفق بود."

4. افعال مرتبط:

   • "وساطت کردن"، "وساطت نمودن"، و "در وساطت بودن".

5. نقش دستوری: این کلمه به عنوان اسم عمل و در برخی موارد به‌عنوان اسم انجام‌دهنده (میانجی یا واسط) نیز به کار می‌رود.

6. نکات نگارشی:
   • در متون رسمی، بهتر است کلمه در جملات دقیق و با رعایت ساختارهای نگارشی استفاده شود.
   • از به‌کارگیری کلمات معادل یا واژه‌های ناپسند در کنار "وساطت" پرهیز کنید.

این قواعد می‌توانند به شما در به‌کارگیری صحیح و مناسب کلمه "وساطت" کمک کنند.

1. او با وساطت دوستانش توانست مشکل را حل کند و رضایت طرفین را جلب نماید.
2. در جلسه‌ی نهایی، وساطت و میانجی‌گری مشاوران باعث شد تا دو طرف به توافق برسند.
3. وساطت پدر در اختلافات خانوادگی همیشه به آرامش و صلح کمک کرده است.