وهب

کلمه «وهب» در زبان فارسی به معنای بخشش و عطا است و می‌تواند به عنوان یک فعل یا اسم استفاده شود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نوشتار صحیح: کلمه «وهب» باید به همین شکل نوشته شود و از نوشتن آن به صورت‌های دیگر یا با اشتباهات نگارشی پرهیز شود.

2. نقطه‌گذاری: اگر «وهب» در یک جمله به عنوان فعل یا اسم به کار می‌رود، باید توجه داشت که جملات از نظر ساختاری صحیح و منسجم باشند و نقطه‌گذاری مناسب رعایت شود.

3. استفاده در جملات:

   • به عنوان فعل: «او به فرزندش وهب کرد.»
   • به عنوان اسم: «وهب او به دیگران، نشان از بزرگواری‌اش داشت.»

4. تعابیر و اصطلاحات: این کلمه ممکن است در ترکیبات و عبارات مختلف به کار رود؛ برای مثال، «وهب الهی» یا «وهب بی‌قید و شرط».

5. قید و صفت: در صورت نیاز به توصیف، می‌توان از صفات و قیدهای مناسب استفاده کرد. مثال: «وهب پاک» یا «وهب فراوان».

6. سازگاری با دیگر کلمات: دقت داشته باشید که «وهب» باید با کلمات دیگر در جمله از نظر زمان و نوع فعل سازگار باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح و اصولی از کلمه «وهب» در نگارش خود استفاده کنید.

1. خداوند به مریم دختر عمران،‌ وهب خاصی بخشید که او را به مادر عیسی(ع) تبدیل کرد.
2. در قرآن آمده است که خداوند فرزندان را به پدران و مادران وهب می‌کند تا نعمت‌های الهی را تجربه کنند.
3. در فرهنگ ایرانی، گاهی اوقات از واژه "وهب" به معنای بخشش و عطا در معرفی شخصیتی سخاوتمند استفاده می‌شود.