کلمه «ویژه» در زبان فارسی به معنای خاص، منحصر به فرد و یا ویژه است. این کلمه می‌تواند در جملات و عبارات مختلف به کار رود و قواعد خاصی در استفاده آن وجود ندارد. با این حال، در نگارش فارسی، نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. استفاده صحیح در جملات: به عنوان صفت، «ویژه» می‌تواند قبل از اسم بیاید و ویژگی خاصی را توصیف کند. مثلاً: «این کتاب ویژه‌ای دارد.»

2. نکات نگارشی: در صورت استفاده از «ویژه» در جمله‌های خبری، آن را باید به‌درستی با دیگر کلمات ترکیب و جملات را به‌طور مشخص و گویا بیان کرد. مثلاً: «این جشنواره به‌عنوان یک رویداد ویژه در نظر گرفته شده است.»

3. کیفیت نگارش: دقت در انتخاب جملات و نوع استفاده از «ویژه»، به فهم بهتر مطلب کمک خواهد کرد. بر این اساس، استفاده از جملات ساده و روشن، ارزش بیشتری دارد.

4. تفاوت با واژه‌های مشابه: باید توجه داشت که «ویژه» به معنای خاص و استثنایی است و نباید با کلماتی مانند «عادی» یا «معمولی» اشتباه گرفته شود.

5. نکات دیگر: توجه به رعایت قواعد املایی و نگارشی کلی در جملات به‌کاررفته با «ویژه» نیز اهمیت دارد. به عنوان مثال، فاصله‌گذاری صحیح و نگارش درست دیگر کلمات در جملات می‌تواند به فهم بهتر کمک کند.

در نهایت، استفاده صحیح و به‌جا از کلمه «ویژه» و مراعات قواعد نگارشی باعث بهبود کیفیت نوشتار خواهد شد.

1. این نمایشگاه ویژه صنایع دستی کشور، فرصتی مناسب برای معرفی هنرهای سنتی است.
2. او یک جشن تولد ویژه برای دوستش ترتیب داده بود که همهٔ دوستان آنها دعوت شده بودند.
3. در این دوره آموزشی ویژه، شرکت‌کنندگان با تکنیک‌های جدید در زمینه فناوری اطلاعات آشنا خواهند شد.