یاری گر

کلمه «یاری‌گر» در زبان فارسی به معنای کسی است که یاری می‌رساند یا کمک می‌کند. برای نوشتن و استفاده از این کلمه، چند نکته‌ی نگارشی و دستوری وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: کلمه «یاری‌گر» با استفاده از ویرگول (خط تیره) بین دو بخش تشکیل‌دهنده آن نوشته می‌شود. بخش اول «یاری» به معنای کمک و معاونت است و بخش دوم «گر» به معنای فرد یا شخصی است که عمل خاصی را انجام می‌دهد.

2. تلفظ: این کلمه به صورت «یاری‌گر» تلفظ می‌شود و بر روی هجاها و حرکات تأکید کمتری وجود دارد.

3. تطابق با دیگر کلمات: در جملات ساختاری، «یاری‌گر» می‌تواند به عنوان اسم مجمع (فاعل) استفاده شود و معمولاً با فعل‌هایی مانند "می‌کند"، "است"، "بود" و ... به کار می‌رود.

4. استفاده در جملات: مثلاً:
   • او یک یاری‌گر بزرگ در پروژه‌های خیریه است.
   • نیاز به یاری‌گرانی داریم که در این زمینه به ما کمک کنند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «یاری‌گر» به‌خوبی در نوشته‌ها و گفت‌وگوهای خود استفاده کنید.

1. در شرایط سخت زندگی، یک یاری گر خوب می‌تواند به انسان امید و انگیزه بدهد.
2. او همیشه به عنوان یک یاری گر در کنار دوستانش بود و به آن‌ها در حل مشکلات کمک می‌کرد.
3. در این پروژه بزرگ، نیاز به یاری گرانی داریم که تجربه کافی داشته باشند و بتوانند ما را راهنمایی کنند.