یله دادن

کلمه "یله دادن" به معنای آزاد گذاشتن یا رها کردن است و در زبان فارسی معمولاً در مکالمات غیررسمی و نیز در برخی متون ادبی استفاده می‌شود. برای استفاده صحیح از این عبارت و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر را در نظر بگیرید:

1. استفاده صحیح در جملات: "یله دادن" معمولاً در جملات به صورت فعل به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "او تصمیم گرفت تا به بچه‌ها یله دهد."
   • "ناگهان احساس کرد که باید به خود یله دهد."

2. نقش‌های دستوری: این عبارت معمولاً به عنوان فعل گذرنده (انتقال عمل به مفعول) به کار می‌رود. در این حالت، معمولاً مفعول (کسی یا چیزی که عمل بر روی آن انجام می‌شود) باید مشخص باشد.

3. قیدهای مکانی و زمانی: می‌توان از قیدهای اضافی برای توضیح بیشتر استفاده کرد:

   • "او در پارک به دوستانش یله داد."
   • "در آن لحظه احساس کرد که باید به حال خودش یله دهد."

4. توجه به سبک نوشتاری: در نوشتار رسمی و ادبی باید دقت کنید که این کلمه ممکن است کمتر مورد استفاده قرار گیرد. در متون رسمی‌تر ممکن است از اصطلاحاتی مانند "آزاد گذاشتن" یا "رها کردن" استفاده شود.

5. فاصله و علامت‌گذاری: در نوشتار فارسی، فاصله‌های لازم بعد از علامات نگارشی و کلمات باید رعایت شود. به عنوان مثال:
   • "او تصمیم گرفت تا یله دهد."
   • "شاید بهتر باشد که یله بدهیم!"

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "یله دادن" به درستی و به شکل مؤثری در مکالمات و نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. در حین بازی، مربی تصمیم گرفت تا بازیکنان را یله بدهد و آزادانه در زمین حرکت کنند.
2. مادر به پسرش یله داد تا کمی در حیاط بازی کند و از هوای تازه لذت ببرد.
3. وقتی در کارگاه هنری بودیم، استاد به ما فرصت یله دادن داد تا خلاقیت‌مان را به نمایش بگذاریم.