کلمه "آسم" به خودی خود یک کلمه نیست و به نظر می‌رسد که به‌طور ناقص نوشته شده باشد. ممکن است منظور شما "آسمان" باشد. در هر صورت، در زیر نکات نگارشی و قواعد مربوط به کلمه "آسمان" را آورده‌ام:

1. نوشتار صحیح:

• کلمه صحیح "آسمان" است که به معنای فضای بالای زمین و جایی که ابرها، ستاره‌ها و خورشید در آن قرار دارند، استفاده می‌شود.

2. جنس و تعداد:

• "آسمان" یک اسم مذکر است و جمع آن "آسمان‌ها" خواهد بود.

3. نقش نحوی:

• "آسمان" می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول، یا اسم مجرور به کار رود.
• مثال‌ها:
  • "آسمان آبی است." (فاعل)
  • "ما زیر آسمان خوابیدیم." (اسم مجرور)

4. قافیه و شاعری:

• "آسمان" در شعر و ادبیات فارسی به عنوان یک عنصر طبیعی و نمادین به کار می‌رود و می‌تواند با کلمات دیگری مانند "جان"، "درد" و "زمین" قافیه شود.

5. استفاده از علائم نگارشی:

• در متون ادبی و غیرادبی، "آسمان" باید بدون هیچ علامت نگارشی خاص (مانند ویرگول یا نقطه) قبل از خود ردیف شود و اگر جملاتی به آن مرتبط باشند، باید از علامت‌گذاری‌های متناسب با ساختار جمله استفاده کنید.

لطفاً اگر منظور خاصی از "آسم" دارید بفرمایید تا بتوانم بهتر راهنمایی کنم.

1. آسمان در روزهای آفتابی به رنگ آبی روشن در می‌آید.
2. هنگام شب، ستاره‌ها در آسمان می‌درخشند و زیبایی خاصی به آن می‌بخشند.
3. آسم بر فراز کوه‌ها، با ابرهای پفکی، تصویری خیره‌کننده به وجود آورده است.