کلمه "آفتاب زرد" شامل دو جزء است: "آفتاب" و "زرد". در فارسی، نگارش و قواعد مربوط به این کلمات به شرح زیر است:

1. حروف بزرگ و کوچک: در متن‌های رسمی، معمولاً کلمات خاص با حروف بزرگ نوشته نمی‌شوند مگر اینکه در ابتدای جمله باشند. در اینجا "آفتاب زرد" باید با حروف کوچک نوشته شود: "آفتاب زرد".

2. ترکیب کلمات: در این ترکیب، "آفتاب" به عنوان اسم اصلی و "زرد" به عنوان صفت توصیفی عمل می‌کند. بنابراین، "زرد" صفتی است که خصوصیت "آفتاب" را توصیف می‌کند.

3. نکات نگارشی:

   • در جملاتی که شامل این ترکیب هستند، معمولاً از ویرگول برای جدا کردن عبارات یا جملات استفاده می‌شود که به فهم متن کمک می‌کند.
   • اگر این عبارت در وسط جمله بیفتد، باید به ساختار جمله توجه شود. به عنوان مثال: "آفتاب زرد در آسمان می‌درخشد."

4. نشانه‌گذاری: اگر به "آفتاب زرد" اشاره خاصی شود (مثلاً اسم خاص یا اصطلاح خاص)، ممکن است نیاز به نشانه‌گذاری خاصی داشته باشد.

5. استفاده از کلمات مرتبط: می‌توان از کلماتی مانند "تابش"، "نور"، و "رنگ" همچنین جملات توصیفی برای تبیین بهتر موضوع استفاده کرد.

به عنوان مثال: "آفتاب زرد در روزهای پاییزی، جلوه‌ای خاص و دل‌نشین به طبیعت می‌بخشد."

اگر سوال خاصی در مورد قواعد یا ساختارهای دیگر دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

1. آفتاب زرد صبحگاهی با نور گرم خود، آسمان را روشن کرد و روز جدیدی را آغاز نمود.
2. در دل جنگل، پس از باران، آفتاب زرد از لابه‌لای درختان می‌تابید و طبیعت را زنده می‌کرد.
3. بچه‌ها در پارک بازی می‌کردند و آفتاب زرد بر چهره‌هایشان می‌درخشید و حال و هوای شادی را به فضا می‌آورد.