آمرزش

کلمه "آمرزش" در زبان فارسی به معنای بخشش یا عفو است و در متون دینی، ادبی و محاوره‌ای کاربرد دارد. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی در جمله‌ها، می‌توانید به نکات زیر توجه کنید:

1. تطابق با جملات:

   • در جملات با فعل‌های مختلف، باید دقت کنید که "آمرزش" به درستی با فعل‌ها و دیگر اجزای جمله هماهنگ شود. مثلاً:
     • "خداوند آمرزش گناهکاران را می‌پذیرد."
     • "آمرزش در دینی که او می‌پرستد، اهمیت زیادی دارد."

2. نقش کلمه:

   • "آمرزش" می‌تواند به عنوان اسم در جملات استفاده شود. در این صورت می‌توان آن را به عنوان فاعل یا مفعول جمله قرار داد:
     • "آمرزش الهی شامل حال همه می‌شود."

3. ایجاد جملات توصیفی:

   • برای توصیف آمرزش می‌توانید از صفات و قیدها استفاده کنید:
     • "آمرزش بی‌نهایت خداوند، مایه امید گناهکاران است."

4. نحوه نگارش:

   • توجه به املای صحیح کلمه و رعایت قواعد نگارش در پایان جملات و استفاده از ویرگول و نقطه اهمیت دارد.
5. استفاده از کلمه در متون ادبی:
   • "آمرزش" می‌تواند در اشعار و نثرهای ادبی نیز به کار رود:
     • "دل خسته و زخم‌دار من، تنها به آمرزش الهی امیدوار است."

این نکات می‌تواند به شما کمک کند تا از کلمه "آمرزش" به شکل صحیح و مؤثر در نوشتار و مکالمه‌های خود استفاده کنید.

در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "آمرزش" در جمله آورده شده است:

1. او در زمان نیایش خود از خداوند آمرزش گناهانش را طلب کرد.
2. داشتن روحیه آمرزش و بخشش می‌تواند به بهبود روابط میان افراد کمک کند.
3. در فرهنگ ما، آمرزش بخشی از اصول اخلاقی و انسانی به شمار می‌رود.
4. پس از ارتکاب اشتباه، او با صمیمیت از دوستش آمرزش خواست.
5. در دعاهای شب‌های قدر، دعا برای آمرزش و بخشش گناهان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!