آکنده

کلمه "آکنده" در زبان فارسی به معنای پر شده یا انباشته شده است. این کلمه به طور معمول به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند به نام‌های مختلف نسبت داده شود. در نگارش و قاعده‌نویسی در رابطه با این کلمه، برخی از نکات زیر را می‌توان لحاظ کرد:

1. استفاده در جملات: "آکنده" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و باید به طور صحیح با اسم‌هایی که توصیف می‌کند، هماهنگ باشد. مثلاً:

   • "چشم‌هایم آکنده از اشک بود."
   • "این مکان آکنده از یادگارهای تاریخی است."

2. فعل هم‌نشینی: وقتی از "آکنده" استفاده می‌شود، معمولاً با فعل‌هایی که حس و حال را توصیف می‌کنند، ترکیب می‌شود.

   • "دل او آکنده از عشق است."

3. نکات دستوری: توجه به این نکته مهم است که در زمان استفاده از "آکنده"، توجه داشته باشید که این کلمه به طور اتوماتیک به جمع و مفرد نمی‌شود، بلکه باید صفت متناسب با اسم را به کار ببرید.

   • "هوای این اتاق آکنده از بوی گل است."
4. مفهوم معنایی: در نگارش، همواره باید دقت کرد که "آکنده" به حالت پر شدن یا انباشته شدن اشاره دارد و نباید به عنوان کلمه‌ای خشک یا بی‌معنا استفاده شود.

با توجه به این نکات، می‌توان از کلمه "آکنده" به شکل صحیح و موثر در جملات استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "آکنده" در جمله‌ها آورده شده است:

1. اتاق از بوی خوش گل‌های تازه آکنده شده بود.
2. ذهن او از افکار مثبت آکنده است و همیشه خوش‌بین است.
3. هوا در این فصل از عطر درختان شکوفه‌دار آکنده می‌شود.
4. سرود ملی کشورش، دل‌ها را آکنده از احساسات ملی می‌کرد.
5. کتابخانه با کتب قدیمی و با ارزش آکنده بود که تاریخ را زنده نگه می‌داشت.

امیدوارم این جملات به شما کمک کند!