بااصل و نسب

کلمه «با اصل و نسب» در زبان فارسی به معنای ارتباط یا وابستگی به خاندانی معتبر و محترم است. برای استفاده درست از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی مربوط به آن، به موارد زیر توجه کنید:

1. استفاده صحیح از فاصله: «با» و «اصل و نسب» باید به صورت جدا از یکدیگر نوشته شوند. بنابراین، شکل صحیح آن «با اصل و نسب» است.

2. نقطه‌گذاری: اگر این عبارت در وسط جمله قرار گرفته باشد، لازم است که مطابق با قواعد کلی نقطه‌گذاری، از ویرگول، نقطه یا سایر علائم نگارشی به درستی استفاده شود.

3. نوع جمله: در جملاتی که شامل این عبارت هستند، توجه به نوع جمله (سؤال، خبری، ابتدایی و ...) مهم است تا ساختار جمله به درستی حفظ شود.

4. رعایت قاعده هماهنگی: در جملات فارسی، وابسته‌ها و صفت‌ها باید با نام خود از نظر جنس و شمار هماهنگ باشند. اگر «اصل و نسب» به عنوان صفت برای یک اسم ذکر شود، باید به جنس و تعداد اسم دقت کرد.

5. به کارگیری در فرهنگ لغت: بهتر است در استفاده از این عبارت، به معنای دقیق آن و همچنین مصداق‌های آن در متن دقت کنید.

مثال:

• او جوانی است با اصل و نسب.
• خانواده او از خاندانی با اصل و نسب بالا هستند.

رعایت این نکات به نگارش صحیح و مؤثر کمک می‌کند.

1. او با خانواده‌ای با اصل و نسب بالا به دنیا آمده و همیشه به افتخار اجدادش می‌بالد.
2. در فرهنگ ما، احترام به افراد با اصل و نسب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
3. مراسم‌های سنتی معمولاً با حضور مهمانان با اصل و نسب برای تجلیل از ارزش‌های فرهنگی برگزار می‌شود.