کلمه "بدیهی" در زبان فارسی به معنای "کاملاً روشن و واضح" است و معمولاً در جملات برای توصیف حقیقت‌ها یا مسائلی که نیازی به توضیح یا استدلال ندارند، به کار می‌رود. در زیر به برخی از نکات نگارشی و استفاده صحیح از این کلمه اشاره می‌شود:

1. جایگاه کلمه در جمله: "بدیهی" معمولاً قبل از اسم یا عبارت توصیفی می‌آید، مثلاً: "این یک حقیقت بدیهی است."

2. استفاده از در جملات: این کلمه را می‌توان در جملات بیانی، سؤالی و شرطی به کار برد. مثلاً:

   • بیانی: "بدیهی است که آب از دو هیدروژن و یک اکسیژن تشکیل شده است."
   • سؤالی: "آیا این امر بدیهی نیست؟"
   • شرطی: "اگر این موضوع بدیهی باشد، نیازی به توضیح بیشتر نیست."

3. تناسب با زمینه: در هنگام استفاده از "بدیهی"، باید دقت کرد که زمینه صحبت نیز به‌گونه‌ای باشد که مخاطب با آن موضوع آشنا باشد. به عنوان مثال، در بحث‌های علمی یا تخصصی ممکن است یک موضوع برای افراد غیرمتخصص به‌ظاهر بدیهی نباشد.

4. نکات نگارشی:

   • "بدیهی" هیچ‌گاه به‌صورت مستقل و بدون context استفاده نمی‌شود.
   • از نظر نوشتاری، به عنوان صفت باید در جملات با اسم‌ها و فعل‌ها هماهنگ باشد.
5. اجتناب از تکرار بی‌مورد: در نوشتار و گفتار، باید از تکرار مکرر این کلمه در یک متن یا گفتگو پرهیز کرد تا ارتباط بهتری برقرار شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "بدیهی" را به‌درستی در نوشته‌ها و گفتارهای خود به کار ببرید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بدیهی" در جمله آورده‌ام:

1. بدیهی است که هر انسانی نیاز به خواب کافی دارد تا روز خوبی را تجربه کند.
2. این امر بدیهی است که کیفیت غذا تأثیر زیادی بر سلامت فرد دارد.
3. بدیهی است که احترام به دیگران یکی از اصول اساسی زندگی اجتماعی است.
4. در بحث علمی، بدیهی بودن یک حقیقت می‌تواند به راحتی مورد قبول قرار گیرد.
5. بدیهی است که با افزایش سن، تغییرات فیزیکی در بدن رخ می‌دهد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!