برازنده

کلمه "برازنده" در زبان فارسی به عنوان صفت به کار می‌رود و به معنای شایسته، مناسب یا برازنده به کار می‌آید. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و کاربردی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: این کلمه به‌صورت "برازنده" نوشته می‌شود و دیگر اشکال نگارشی آن (مانند "برازنده‌گان") معمولاً در زبان محاوره یا گویش‌های خاص به کار نمی‌رود.

2. نحوه ترکیب: "برازنده" معمولاً با اسم‌ها ترکیب می‌شود تا ویژگی یا ویژگی‌های خاصی را به آنها نسبت دهد. مثلاً: "لباس برازنده" یا "شخصیت برازنده".

3. تطابق در جنس و عدد: در زبان فارسی، صفت‌ها باید با اسم‌هایی که توصیف می‌کنند از نظر جنس و عدد مطابقت داشته باشند. مثلاً:

   • "زن برازنده" (مؤنث)
   • "مرد برازنده" (مذکر)
   • "افراد برازنده" (جمع)

4. محل قرارگیری: صفت "برازنده" معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. مثلاً: "برازنده‌ترین لباس".

5. معانی خاص: بسته به متن می‌تواند معانی خاصی بگیرد. مثلاً در متون ادبی، ممکن است از آن برای توصیف زیبایی در باطن یا ظاهر استفاده شود.

6. مقابله: "برازنده" معمولاً در مقابل صفات منفی مانند "زشت"، "نامناسب" و ... به کار می‌رود.

با رعایت این نکات می‌توانید به‌درستی از کلمه "برازنده" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "برازنده" در جملات آورده شده است:

1. لباس جدیدی که خریده‌ای، واقعاً بر تن تو برازنده است.
2. این رنگ مو به صورتش زیبایی بیشتری می‌بخشد و به او برازندگی خاصی می‌دهد.
3. او در مراسم عروسی با آن لباس برازنده‌اش، همه نگاه‌ها را به خود جلب کرد.
4. شخصیت او به قدری قوی و برازنده است که همگان او را ستایش می‌کنند.
5. مجسمه‌ای که در پارک نصب شده، با طراحی برازنده‌اش به جاذبه‌های آن مکان افزوده است.

امیدوارم این جملات به شما کمک کند!