بشره

کلمه «بشره» در زبان فارسی به معنای چهره یا ظاهر است و معمولاً به صورت جمع "بشرت" نیز استفاده می‌شود. برای نگارش صحیح و استفاده درست از این کلمه، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. نحو و صرف: کلمه «بشره» یک اسم است و به صورت مفرد و جمع مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:

   • مفرد: بشری زیبا
   • جمع: بشرت‌های مختلف

2. نقاط و نوشتار: این کلمه باید با حروف «ب»، «ش»، «ر» و «ه» نوشته شود و اطمینان حاصل شود که حروف به درستی و به طور واضح نوشته شده‌اند.

3. استفاده در جملات: برای استفاده از این کلمه در جملات، می‌توان آن را به راحتی با دیگر کلمات ترکیب کرد:

   • «بشره او نشان‌دهندهٔ سلامتی‌اش است.»
   • «تنوع در بشرت‌ها زیبایی این جامعه را به تصویر می‌کشد.»
4. قید و مقید: در نوشتار رسمی، سعی کنید از قیدها و صفات مناسب برای توصیف بشرت استفاده کنید:
   • موارد مثبت: «بشرهٔ روشنی»، «بشرهٔ زیبا»
   • موارد منفی: «بشرهٔ خسته»، «بشرهٔ کدر»

با رعایت این موارد می‌توانید به درستی از کلمه «بشره» در نگارش‌های خود استفاده کنید.

البته! در زیر چند مثال برای کلمه "بشره" آورده شده است:

1. بشره‌ای بر چهره‌اش نشسته بود که نشان از شادی او داشت.
2. وقتی اولین بار او را دیدم، بدانم که بشره‌اش از فرط خستگی تغییر کرده بود.
3. بشره‌ی بشر در تاریخ، همواره نماد امید و تلاش بوده است.
4. با دیدن آن بشره خندان، تمام خستگی روز از تنم بیرون رفت.
5. بشره‌ی همیشه جوان او، هربار که می‌بینمش، مرا به یاد روزهای خوب می‌اندازد.

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!