بطال

کلمه "بطال" در زبان فارسی به معنای بی‌کار، بیکار یا بی‌فایده است. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوۀ نوشتار: واژه "بطال" همیشه باید به شکل صحیح و بدون اشتباه تایپی نوشته شود. به عنوان مثال، نباید آن را "بتال" یا "بطل" نوشت.

2. نحوهٔ استفاده در جمله: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به اشخاص یا کارهایی که فاقد ارزش یا فایده‌اند، اشاره کند. به عنوان مثال:

   • "او در جست‌وجوی کار است و از بیکار بودن و روزهای بطال ناراحت است."

3. قواعد صرف و نحو: "بطال" به عنوان یک صفت، می‌تواند با اسم‌های مختلفی به کار رود و در موارد مختلف جملات به کار می‌رود. مثلاً:

   • "فعالیت‌های بطال باید کنار گذاشته شوند."

4. استفاده در ادبیات و شعر: در شعر و ادب فارسی، این کلمه ممکن است به شیوه‌های مختلفی به کار رود. شاعران می‌توانند از این کلمه برای توصیف حالت‌های عاطفی یا اجتماعی استفاده کنند.

5. مترادف و متضاد: مترادف‌های "بطال" شامل کلماتی مانند "بیکار" و "بی‌فایده" است. متضاد آن می‌تواند "فعال" یا "مشغول" باشد.

6. توجه به لحن نوشتار: در نوشتار رسمی، سعی کنید از این کلمه در زمینه‌های مناسب و به‌طور معقول استفاده کنید.

استفاده صحیح و مناسب از کلمات در نگارش نه تنها به درک بهتر مفهوم کمک می‌کند بلکه کیفیت متن را نیز بالا می‌برد.

1. او همیشه به دنبال راه‌هایی بود که از بطال ماندن در خانه جلوگیری کند.
2. کارهای روزمرهٔ بی‌فایده، فقط منجر به بطال وقت می‌شود.
3. در زندگی، باید از بطال بودن دوری کرد و به دنبال اهداف معنادار بود.