کلمه "بلیغ" صفتی در زبان فارسی است که به معنای "رسا"، "گویا" و "آشکار" به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد نگارش و استفاده این کلمه اشاره می‌کنم:

1. جایگاه کلمه:

   • "بلیغ" معمولاً قبل از اسم یا در جملات توصیفی به کار می‌رود. به عنوان مثال:
     • "بیان او بسیار بلیغ بود."
     • "او یک نویسنده بلیغ است."

2. تطابق در جنس و عدد:

   • این کلمه به شکل "بلیغ" در مذکر و مؤنث به کار می‌رود و همچنین در حالت جمع تغییر نمی‌کند:
     • "بیانات بلیغ"
     • "زبان بلیغ"

3. نکات نگارشی:

   • اگر "بلیغ" در ابتدای جمله باشد، باید با حرف بزرگ نوشته شود:
     • "بلیغ بودن کلام او تاثیر زیادی در مخاطبان داشت."
   • در پایان جمله یا در وسط آن، با حروف کوچک نوشته می‌شود.

4. همنشینی با دیگر واژه‌ها:

   • می‌توانید از "بلیغ" همراه با واژه‌هایی دیگر برای تأکید بر قدرت بیان استفاده کنید:
     • "بیان بلیغ و مؤثر"
     • "استدلال بلیغ"
5. استفاده مجازی:
   • کلمه "بلیغ" می‌تواند به صورت مجازی نیز استفاده شود و کنایه از اثرگذاری عمیق یا جذابیت یک اثر ادبی یا سخنرانی باشد.

به عنوان مثال:

• "کتاب او با نثر بلیغش، خوانندگان را مجذوب خود کرده است."

همچنین می‌توانید با توجه به زمینه کاربرد، از این کلمه در انواع متون ادبی، رسمی یا غیررسمی بهره ببرید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "بلیغ" در جملات آمده است:

1. سخنرانی او بسیار بلیغ و مؤثر بود و شنوندگان را تحت تأثیر قرار داد.
2. این کتاب با زبانی بلیغ و هنرمندانه نوشته شده است که به درک مطلب کمک می‌کند.
3. او در بیان احساساتش بسیار بلیغ است و توانایی عجیبی در انتقال پیام‌های عاطفی دارد.
4. نثر این نویسنده به خاطر بلیغ بودنش همیشه مورد تحسین ادبیات‌دوستان قرار می‌گیرد.
5. استاد ادبیات با مثال‌های بلیغ و زیبا، ویژگی‌های شعر کلاسیک را برای دانشجویان توضیح داد.

امیدوارم که این جملات مفید باشند!