کلمه "بور" در زبان فارسی می‌تواند به معانی مختلفی اشاره داشته باشد و در نوشته‌ها و متون مختلف به کار برود. در اینجا نکات نگارشی و قواعد مربوط به استفاده از این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. معنی و کاربرد: بستگی به زمینه‌ استفاده دارد. "بور" می‌تواند به معنای رنگ خاصی (مانند بور بودن مو) باشد یا در برخی موارد به معنای بی‌حالت یا بی‌روتینه باشد.

2. نوشتن واژه: در صورتی که "بور" به عنوان یک صفت به کار می‌رود، باید دقت کنید که در کنار اسم مناسب قرار گیرد و باید با اسم همخوانی داشته باشد. مثلاً: "موهای بور" یا "چشمان بور".

3. نکات نگارشی:

   • هیچ‌گاه "بور" را با واژه‌های دیگر به صورت غیررسمی مخلوط نکنید (مثلاً "بور رنگ" نوزند).
   • در نوشتارهای رسمی و ادبی باید توجه داشت که به کاربردهای ادبی و مجازی آن نیز پرداخته شود.

4. استفاده از علامت‌گذاری: در صورت نیاز به تأکید بر کلمه "بور"، می‌توانید از علامت‌گذاری مانند italics استفاده کنید، اما احتیاط کنید که در متون غیررسمی استفاده از چنین علامت‌گذاری‌هایی غیررسمی به نظر می‌رسد.

5. توجه به صرف و نحو: اگر "بور" به عنوان صفت استفاده می‌شود، بسته به جنس و تعداد اسم، ممکن است در مواردی تغییراتی در شکل صرفی آن ایجاد شود (اگر لازم باشد).

اگر سؤالات خاص‌تری در مورد کاربرد یا قواعد دیگر واژه "بور" دارید، خوشحال می‌شوم که پاسخگو باشم!

البته، در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "بور" در جملات آورده شده است:

1. سایه‌های بور در اثر خستگی بر چهره‌اش نمایان شده بود.
2. رنگ دیوارها بعد از چند سال به یک رنگ بور و کمرنگ تبدیل شده است.
3. او با نگاهی بور به زمین خیره شده بود و به فکر فرو رفته بود.
4. پس از بارش باران، برگ‌های درختان حالت بور و شفاف‌تری به خود گرفتند.
5. من از شنیدن داستان‌های قدیمی و بورانه همیشه لذت می‌برم.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا موضوع خاصی مد نظر شماست، لطفاً بفرمایید.