بیکران

کلمه "بیکران" در زبان فارسی به معنای "بی‌نهایت" یا "بدون حد و مرز" استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار: کلمه "بیکران" به صورت ترکیبی است که از "بی" (ناهنجار) و "کران" (حد) تشکیل شده است و باید به همین شکل نوشته شود.

2. نقطه‌گذاری: اگر "بیکران" در وسط یک جمله استفاده شود، نیاز به نقطه‌گذاری خاصی ندارد. اما در پایان جملات، باید بر اساس دیگر قواعد نگارشی، از نقطه یا علامت‌های دیگر استفاده کنید.

3. نقش دستوری: "بیکران" می‌تواند به عنوان صفت در جمله‌ها استفاده شود. مثلاً در جمله "اوج عشق او بیکران بود"، به عنوان صفت برای "اوج" عمل می‌کند.

4. استفاده در ادبیات: این کلمه به طور خاص در ادبیات و شعر فارسی به کار می‌رود و می‌تواند برای توصیف مفاهیم عمیق و فراگیر استفاده شود.

5. جایگزینی: در برخی موارد می‌توان از کلمات مترادف مانند "بی‌نهایت" یا "نامتناهی" به عنوان جایگزین "بیکران" استفاده کرد، البته توجه داشته باشید که هر کدام از این کلمات ممکن است بار معنایی متفاوتی داشته باشند.

6. گفتار و نوشتار: در گفتار غیررسمی ممکن است نحوه تلفظ یا استفاده از این کلمه متفاوت باشد، بنابراین در نوشتار رسمی بهتر است همواره از شکل استاندارد و درست آن استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "بیکران" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. آسمان در شب پرستاره، بیکران به نظر می‌رسید و انسان را به تفکر درباره‌ی رازهای کائنات می‌کشاند.
2. عشق مادر نسبت به فرزندش، بیکران و بی‌پایان است و در هر شرایطی او را حمایت می‌کند.
3. در دل دریا، زیبایی‌های بیکران و ناشناخته‌ای نهفته است که هنوز انسان به تمامی آن‌ها پی نبرده است.