کلمه «اذن دادن» ترکیبی از دو جزء «اذن» و «دادن» است که به مفهوم اجازه دادن یا مجوز دادن به کسی برای انجام کاری به کار می‌رود. در استفاده از این فعل، باید به چند نکته توجه کرد:

1. معنا و کاربرد: «اذن دادن» به معنای اجازه دادن است. این کلمه در متون رسمی و ادبی به‌طور متداول استفاده می‌شود.

2. صرف فعل: فعل «دادن» در این ترکیب صرف می‌شود؛ بنابراین، می‌توان گفت «اذن می‌دهد»، «اذن داد»، «اذن می‌دهیم» و... بسته به فرم زمان.

3. نحوه تلفظ: این کلمه به‌صورت «اَذن دادن» تلفظ می‌شود. توجه به تلفظ صحیح کلمات یکی از اصول مهم در نگارش و گفتار فارسی است.

4. نحوه نوشتار: این عبارت به‌صورت جدا نوشته می‌شود (اذن دادن).

5. استفاده در جملات:

   • مثال: «او به من اذن داد تا به کتابخانه بروم.»
   • مثال: «مدیر برای انجام پروژه جدید اذن لازم را صادر کرد.»
6. قیدهای مرتبط: در برخی موارد، ممکن است قیدهایی به این فعل اضافه شود تا مفهوم دقیق‌تری حاصل شود، مانند «به‌طور رسمی اذن دادن» یا «با کمال میل اذن دادن».

رعایت این نکات به شما کمک می‌کند تا از کلمه «اذن دادن» به‌درستی و به‌طور مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. معلم به دانش‌آموزان اذن داد تا در حیاط مدرسه بازی کنند.
2. والدین باید قبل از هر گونه تصمیم‌گیری مهم، اذن دادن فرزندان خود را دریافت کنند.
3. او با اذن دادن به دوستانش، اجازه داد که در خانه‌اش دور هم جمع شوند.