پروازه

کلمه «پروازه» در زبان فارسی به معنای «پرواز کردن» یا «پرچم» است و در بعضی مواقع به عنوان اسم نیز به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نقش دستوری:

   • «پروازه» به صورت اسم و به طور کلی به معنای پرواز یا حرکتی در آسمان به کار می‌رود.

2. نوع املایی:

   • این کلمه به صورت «پروازه» نوشته می‌شود و باید دقت شود که املای آن درست باشد.

3. استفاده در جملات:

   • «پروازه» می‌تواند در جملات به عنوان فاعل یا مفعول به کار رود. به عنوان مثال:
     • «پروازه‌ی پرندگان در آسمان زیباست.»
     • «او به پروازه‌های زیبای شهر توجه کرد.»

4. قواعد نحوی:

   • هنگامی که «پروازه» در جملات به کار می‌رود، باید از لحاظ توافق در تعداد و جنس با کلمات دیگر در جمله سازگار باشد.

5. ستون بندی و جابجایی کلمات:

   • هنگام نوشتن یا سخنرانی، توجه به ساختمان جملات و ترتیب کلمات مهم است تا مفهوم واضح و روشنی ایجاد شود.
6. توجه به سیاق:
   • برخی واژگان ممکن است به صورت محاوره‌ای یا ادبی متفاوت به کار بروند. «پروازه» نیز می‌تواند در متن‌های ادبی بار معنایی متفاوتی داشته باشد.

برای نوشتن و بیان درست این کلمه، توصیه می‌شود به سیاق و زمینه‌ای که کلمه در آن به کار می‌رود توجه شود.

1. پروازهٔ پرندگان در آسمان، زیبایی طبیعت را دوچندان می‌کند.
2. در فاصلهٔ کوتاهی، صدای پروازهٔ هواپیماها از فراز شهر به گوش می‌رسید.
3. او همیشه آرزو داشت که یک روز پروازهٔ آزادانه در آسمان‌های وسیع را تجربه کند.